Dieta z Okinawy – zasady, efekty, przeciwwskazania

Zalecenia diety z Okinawy powstały na bazie badań nad tradycyjnym jadłospisem mieszkańców wysp Riukiu, z których największą jest właśnie Okinawa.

Inne nazwy: dieta okinawska.

Dieta z Okinawy – zasady

Zasady: zalecenia diety okinawskiej powstały na bazie badań nad tradycyjnym jadłospisem mieszkańców wysp Riukiu, z których największą jest właśnie Okinawa. Ich mieszkańcy są znani z długowieczności i najniższej zapadalności na choroby cywilizacyjne na świecie, a związek między ich dietą a stanem zdrowia potwierdzono w wieloletnich badaniach tych populacji, m.in. trzyczęściowym „Chample Study”. Dieta okinawska bazuje na produktach roślinnych, zapewnia o 20 proc. mniej kalorii i trzy razy więcej żółtych i zielonych warzyw niż menu w innych częściach Japonii. Charakteryzuje ją wysokie spożycie gorzkiego melona zwanego goja, soi, słodkich ziemniaków w miejsce ryżu, produktów pszennych czy innych zbóż; zawiera też niewiele cukru i całkiem brak w niej nabiału i jaj. Według naukowców menu to miało wysoką zawartość węglowodanów (nawet 85 proc.), a niską białka (9 proc.) i tłuszczu (6 proc.). Na bazie tych odkryć powstała komercyjna dieta odchudzająca autorstwa trzech lekarzy zajmujących się wspomnianymi badaniami: dr. Craiga Willcoxa, dr. Bradleya Willcoxa i dr. Makoto Suzuki. Opiera się na założeniu, że jadłospis powinien być sycący, co oznacza spożywanie 1–1,5 kg pożywienia dziennie (w tym min. 300 g warzyw). Jeśli więc chce się schudnąć, zamiast ilości jedzenia należy ograniczyć jego kaloryczność. Metoda dzieli produkty spożywcze na cztery grupy według ich gęstości energetycznej (ED, ilość kalorii w przeliczeniu na 100 g). Produkty wagi piórkowej można jeść do woli, bo mają ED poniżej 0,7 (to m.in. większość warzyw i owoców, wodorosty, grzyby, klarowne zupy, miękkie tofu); produkty wagi lekkiej o ED 0,8–1,5 należy jeść z umiarem (m.in. ryby o białym mięsie, krewetki, słodkie ziemniaki, gotowane produkty zbożowe czy nasiona roślin strączkowych, indyk); produkty wagi średniej o ED 1,6–3 należy ograniczać (to m.in. tłuste ryby, czerwone mięso, pieczywo), a te wagi ciężkiej, o ED powyżej 3 (oleje, orzechy, sery, czekolada), można jeść tylko w małych ilościach. Oznacza to, że codzienna dieta bazuje na warzywach, roślinach strączkowych i zbożach. Zalecane jest picie wody i herbat zielonych, czarnych i oolong; alkohol i słodycze można spożywać z umiarem, zalecana jest aktywność fizyczna.

Dieta z Okinawy – przeznaczenie

Dla kogo: dla osób otwartych, lubiących produkty i dania kuchni azjatyckiej. Dieta jest przyjazna dla wegetarian. Nie będzie raczej atrakcyjna dla osób zabieganych, preferujących zachodni sposób żywienia i typowe europejskie menu.

Dieta z Okinawy – zalety i efekty

Plusy: według badań mieszkańców Okinawy dieta zapewnia długowieczność i zmniejsza ryzyko rozwoju wielu chorób. Zawiera najbardziej wartościowe pokarmy – naturalne, nieprzetworzone produkty roślinne. Dieta promuje zdrowy styl życia, lekkie techniki kulinarne i prawidłowe nawyki żywieniowe, m.in. zasadę najadania się jedynie w 80 proc.

Dieta z Okinawy – przeciwwskazania

Minusy: niemożliwe jest dokładne odtworzenie składu tradycyjnej diety okinawskiej, m.in. ze względu na brak kompletnych danych, ale też brak dostępu do jej wielu typowych superproduktów (to m.in. gorzki melon, pewne warzywa liściaste). Wiele jej produktów, takich jak np. wodorosty, nie jest łatwo akceptowanych w kulturze europejskiej. Skład współczesnych zaleceń diety okinawskiej jest niezupełnie zgodny z faktami; według niektórych źródeł nie należała ona do niskotłuszczowych, bo tradycyjnie spożywano tam do 100 g wieprzowiny dziennie. Mięso pochodziło jednak od zwierząt z przydomowych hodowli z „wolnego wybiegu”, dzięki czemu zapewniało więcej nienasyconych kwasów tłuszczowych i witaminy D niż współcześnie; dziś zaleca się zastąpienie wieprzowiny chudym drobiem.