Dieta kopenhaska

Inne nazwy: dieta 13-dniowa, szwedzka, duńska

Zasady: trwająca 13 dni dieta odchudzająca modna w latach 90. ub. wieku; wiele źródeł podaje błędnie, że została stworzona przez specjalistów ze Szpitala Królewskiego w Kopenhadze. Menu charakteryzuje się bardzo niską kalorycznością, która zależnie od dnia waha się między 300 a 800 kcal, lecz mimo to z jego stosowaniem związane są obietnice przyspieszenia tempa metabolizmu. Dieta przewiduje jedzenie 1–3 posiłków dziennie, a w niektóre dni jada się głównie mięsa i jajka. Śniadania to zwykle tylko kawa z kostką cukru (albo tylko herbata czy marchew z cytryną), w pozostałych posiłkach rzadko pojawiają się warzywa i owoce, a bywa też tak, że przez cały dzień można zjeść tylko 150 g mięsa. W trakcie stosowania diety zabronione jest sięganie po jakiekolwiek dodatkowe produkty czy napoje (poza dwoma litrami wody, ew. zielonej herbaty dziennie), a nawet sól i guma do żucia. Kuracji nie należy skracać ani przedłużać, a powtórzyć można ją dopiero po dwóch latach (przerwaną w połowie – po pół roku). Efekty to 5–10 kg mniej.

Dla kogo: dieta może nadawać się dla osób, które potrzebują ściśle rozpisanego menu i potrafią wytrzymać reżim pomimo uczucia głodu. Nie jest jednak odpowiednia dla tych, którzy pracują fizycznie i psychicznie, trenują i żyją aktywnie. Przeciwwskazaniem do jej stosowania jest m.in. nadciśnienie, ale także choroby serca, zaburzenia funkcjonowania układu trawienia, wątroby, nerek. Metoda jest nieodpowiednia dla dzieci i młodzieży, kobiet ciężarnych i karmiących, osób po 50. roku życia, z zaburzeniami odżywiania, wagą w normie, niedożywionych. Skutki uboczne jej stosowania to osłabienie, trudności z koncentracją, zaparcia, nasilenie stanów zapalnych w organizmie.

Plusy: dieta daje szybkie i spektakularne efekty. Stosowanie jej nie wymaga liczenia kalorii i zwalnia z konieczności podejmowania decyzji żywieniowych.

Minusy: kuracja powoduje znaczne ubytki masy mięśniowej, ponieważ zapewnia zbyt mało kalorii i poniżej 50 g białka dziennie. Monotonny jadłospis, uwzględniający tylko kilka rodzajów produktów, sprzyja powstawaniu niedoborów pokarmowych nawet w krótkim czasie; brakuje w nim też przeciwutleniaczy, a za dużo jest związków prozapalnych, m.in. z wędlin czy czerwonego mięsa. Jest to trudna do wytrzymania dieta głodowa, a jej stosowanie nie pozwala na nauczenie się prawidłowych nawyków żywieniowych. Zapewnia niezdrowe tempo chudnięcia i nietrwałe efekty. Choć zwolennicy twierdzą, że zmienne dawki kalorii pobudzają metabolizm (a przynajmniej zapobiegają jego spowolnieniu), tutaj całodzienna podaż energii jest zbyt niska, by uchronić odchudzające się osoby przed efektem jo-jo. Dieta kopenhaska należy do najgorszych i najbardziej odradzanych przez ekspertów żywienia.