Przejdź do treści

Żywa woda – prawda czy mit? Czy woda alkaliczna działa?

Żywa woda – prawda czy mit? Czy woda alkaliczna działa? Pexels.com
Podoba Ci
się ten artykuł?
Podoba Ci
się ten artykuł?

„Żywa woda”, określana też jako alkaliczna woda zjonizowana, to według zwolenników medycyny alternatywnej remedium na wiele dolegliwości i chorób. Picie żywej wody ma dodawać energii, zwiększać odporność, a nawet leczyć cukrzycę i choroby nowotworowe. Czy właściwości przypisywane żywej wodzie znajdują odzwierciedlenie w badaniach naukowych? Sprawdź! 

Czym jest żywa woda?

Woda odgrywa ogromne rolę dla organizmów żywych. Stanowi główny składnik ciała człowieka, bierze udział w transporcie składników odżywczych, uczestniczy w regulowaniu temperatury ciała, zwilża błony śluzowe, zapewnia ruchomość stawów oraz uczestniczy we wszystkich reakcjach biochemicznych. Odpowiednie nawodnienie jest więc kluczowe do zachowania zdrowia. 

W ostatnim czasie popularność zyskała tzw. żywa woda, która przez niektóre osoby zaczęła być uznawana za lepszą wersję „zwykłej wody”. Czym tak naprawdę jest żywa woda? Najprościej mówiąc, jest to woda o zasadowym pH, a dokładniej o pH o wartości 9-9,5. Butelkowane wody mineralne dostępne na rynku mają zazwyczaj pH kwaśne lub zbliżone do neutralnego. Istnieje też kilka rodzajów wód wydobywanych naturalnie, które mają odczyn zasadowy wynikający z obecności zasadotwórczych pierwiastków. 

Żywa woda powstaje w procesie elektrolizy wody wodociągowej. Pod wpływem prądu elektrycznego uzyskuje się dwie frakcje wody: wodę martwą (wodę kwasową) o żółtawym kolorze i ostrym smaku, której można używać np. do sprzątania oraz wodę żywą o białym zabarwieniu i odczynie zasadowym. Wodę tę nazywa się wodą zjonizowaną, redox, ożywioną czy też strukturyzowaną. 

Właściwości żywej wody

Aby uzyskać żywą wodę, konieczne jest posiadanie urządzenia nazywanego jonizatorem wody. Producenci wspomnianych urządzeń przekonują, że wytworzona woda alkaliczna ma następujące właściwości: 

  • działa odkwaszająco — oczyszcza organizm z toksyn, 
  • dodaje energii, 
  • nawadnia komórki lepiej niż zwykła woda, 
  • działa przeciwnowotworowo, 
  • wspomaga pracę układu sercowo-naczyniowego, 
  • wspomaga układ odpornościowy, 
  • usprawnia trawienie, 
  • obniża wysokie ciśnienie krwi, 
  • zwiększa przemianę materii, 
  • ułatwia odchudzanie, 
  • zmniejsza zmęczenie, 
  • przeciwdziała bólom głowy i szumom usznym, 
  • pomaga w problemach skórnych, 
  • zwiększa przyswajanie składników odżywczych, 
  • przeciwdziała starzeniu się komórek, 
  • neutralizuje wolne rodniki, 
  • zwiększa libido, 
  • przeciwdziała depresji, chorobom nerek, schorzeniom układu pokarmowego, alergii i astmie. 

Producenci żywej wody wręcz zalecają, by piły ją osoby z cukrzycą, otyłością czy chorobami sercowymi. Pada też twierdzenie, że picie żywej wody może uchronić przed rozwojem chorób nowotworowych. 

Niestety, żadna z tych naprawdę licznych właściwości zdrowotnych przypisywanych żywej wodzie nie została potwierdzona naukowo. Popularyzowanie skuteczności żywej wody i czerpanie korzyści finansowych ze sprzedawania urządzeń do jej produkcji jest więc działaniem nieetycznym. 

Czy żywa woda działa?

Rewelacje głoszone przez zwolenników żywej wody jak dotąd nie znalazły poparcia w nauce. Producenci żywej wody przede wszystkim powielają mit, jakoby organizm człowieka wymagał odkwaszania, a picie wody alkalicznej miało przywracać równowagę kwasowo-zasadową. Powszechnie wiadomo, że nie istnieje takie zjawisko jak zakwaszenie organizmu. Odpowiednie pH utrzymywane jest w organizmie dzięki nerkom, płucom oraz układom buforowym krwi i tkanek. Nawet jeśli dieta jest bogata w produkty zasadotwórcze, nie wpływa to znacząco na pH krwi. 

Żadne badania naukowe nie potwierdzają, iż żywa woda może w jakikolwiek sposób wspomóc leczenie tak poważnych chorób, jak nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, osteoporoza, cukrzyca, dna moczanowa czy otyłość. 

Jedynym potencjalnie korzystnym działaniem wody alkalicznej może być łagodzenie refluksu żołądkowo przełykowego. Badanie przeprowadzone w 2012 roku sugeruje, iż picie wody alkalicznej może działać korzystnie u osób z chorobą refluksową, ponieważ woda alkaliczna inaktywuje pepsynę — enzym produkowany w żołądku i odpowiadający za trawienie białek. W chorobie refluksowej pepsyna jest zarzucana wraz z treścią pokarmową poza żołądek, przez co niszczy struktury, do których dociera. Inaktywacja pepsyny zapobiega temu zjawisku. 

Pomimo potencjalnych właściwości zdrowotnych żywej wody w kontekście choroby refluksowej warto pamiętać o tym, że działa ona jedynie objawowo, a nie eliminuje przyczyny cofania się treści pokarmowej do przełyku. 

szklanka wody

Przeciwwskazania do stosowania żywej wody

Picie żywej wody nie tylko nie wpływa prozdrowotnie, ale może wręcz wywołać skutki uboczne. Przede wszystkim alkaliczna woda może prowadzić do powstawania kamieni w układzie moczowym, zwiększać ryzyko infekcji pokarmowych oraz powodować problemy trawienne. Wodą alkaliczną nie powinno się popijać leków, gdyż może ona zaburzać ich działanie. Przeciwwskazane jest podawanie wody zasadowej dzieciom – zbyt duża liczba składników mineralnych może negatywnie wpływać na ich rozwój. 

Zamiast zastanawiać się, jak zrobić żywą wodę w domu i decydować się na zakup urządzenia, którego koszt może wynosić nawet kilka tysięcy złotych, lepiej zadbać o dobre nawyki zdrowotne i zwiększyć spożycie „zwykłej” wody. Nawadnia ona tak samo dobrze, jak woda alkaliczna, a przy tym jest od niej tańsza. Dopóki badania naukowe nie potwierdzą zalet picia wody alkalicznej, dopóty pozostaje ona jedynie chwytem marketingowym. 

Bibliografia: 

 

  1. Fenton, T. R., Huang, T, Systematic review of the association between dietary acid load, alkaline water and cancer, British Medical Journal, 2016, 13; 6(6). 
  2. Koufman J., Johnston N, Potential benefits of pH 8.8 alkaline drinking water as an adjunct in the treatment of reflux disease, The Annals of Otology, Rhinology & Laryngology 2012, 7: 431-434. 
  3. Schwalfenberg G, The Alkaline Diet: Is There Evidence That an Alkaline pH Diet Benefits Health?, Journal of Environmental and Public Health, 2012. 

 

Podoba Ci się ten artykuł?

Powiązane tematy: