Dieta alkaliczna – poznaj alkaliczny styl życia!

Dieta alkaliczna to dieta, która ma pomóc przywrócić równowagę kwasowo-zasadową organizmu w stanach jego nadmiernego zakwaszenia. Znana jest także pod nazwą dieta alkalizująca, odkwaszająca czy dieta zasadowa. Koncepcja związku kwasowości diety ze stanem zdrowia pochodzi sprzed stulecia i została wykorzystana w diecie Haya, lecz rozgłos alkalicznego menu jako antidotum na choroby przyniosła dopiero w XXI wieku pozbawiona naukowej bazy książka Roberta O. Younga.

Zasady diety alkalicznej

Chociaż organizm posiada precyzyjny system regulacji odczynu płynów ustrojowych, długotrwałe stosowanie nieprawidłowej diety może doprowadzić do jego przeciążenia i rozwoju kwasicy utajonej, czemu towarzyszą objawy osłabienia i zaburzenia gospodarki mineralnej. Tak działa współczesny jadłospis obfitujący w związki kwasotwórcze z produktów zwierzęcych, wysokoprzetworzonych oraz używek, a przy tym ubogi w pierwiastki zasadotwórcze z naturalnej żywności roślinnej. Podstawą diety alkalicznej są więc warzywa, owoce i pełne ziarna zbóż, a ogranicza się spożycie mięsa, ryb, jaj i produktów mlecznych, a także cukru, białej mąki, kofeiny, artykułów przemysłowych itp. Menu charakteryzuje się raczej niskim poziomem kalorii i białka, a normalnym – węglowodanów i tłuszczu.

Dla kogo odpowiednia będzie dieta alkaliczna?

Dieta alkaliczna stosowana jest na zalecenie lekarza w przypadku kwasicy i chorób nerek. Ponieważ umożliwia zmniejszenie utraty wapnia z ustroju, jest korzystna dla kobiet z osteoporozą, osteopenią i niską gęstością kości. Pomaga też ograniczyć nieprzyjemne objawy u osób z nadkwasotą żołądka i refluksem żołądkowym, a łagodzić przebieg chorób reumatycznych, ale również skutki powstawania nadmiaru kwasu mlekowego w mięśniach i związanych z tym bolesnych zakwasów po intensywnych ćwiczeniach fizycznych. Przy uwzględnieniu odpowiedniej ilości białka i zbilansowaniu składników odżywczych dieta alkaliczna może stanowić zdrowe codzienne menu dla każdego, choć w przypadku wszelkich problemów zdrowotnych i specjalnych potrzeb żywieniowych związanych np. z ciążą czy karmieniem piersią stosowanie jej zasad wymaga konsultacji z lekarzem.

Zalety diety alkalicznej

Plusy: przy zastosowaniu w chorobach nerek dieta pomaga zmienić odczyn moczu na bezpieczny dla pacjenta, choć lepsze efekty można osiągnąć przez podanie odpowiednich preparatów. Jako żywienie codzienne dieta pomaga przeciwdziałać skutkom spożywania współczesnej żywności z przewagą pierwiastków kwasotwórczych i dolegliwościom takim jak chroniczne zmęczenie, obniżenie wydolności organizmu, problemy skórne, bóle mięśni, zaburzenia koncentracji czy zmniejszenie odporności na stres. Dieta pomaga też zachować masę kostną, przyspieszyć rekonwalescencję przy zatruciach, a także usuwanie z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii. Z uwagi na obfite porcje produktów roślinnych menu diety obfituje nie tylko w związki mineralne, ale też w błonnik i antyoksydanty; przy jednoczesnym ograniczeniu niezdrowej żywności działa korzystnie na układ krążenia i zmniejsza ryzyko rozwoju nowotworów, zwłaszcza jelita. Stosowanie tej metody żywieniowej nie wymaga zakupu specjalistycznych produktów i pozwala jeść do syta. Menu jest przy tym niskoglikemiczna i raczej niskokaloryczna, i choć nie jest dietą odchudzającą, ułatwia utratę nadwagi.

Wady i efekty uboczne stosowania diety alkalicznej

Minusy: dieta ma ograniczone zastosowanie lecznicze względem oryginalnych twierdzeń jej zwolenników. Produkty alkalizujące mogą bowiem zmieniać pH moczu, ale nie całego organizmu, i chociaż bazujące na nich menu ma korzystny wpływ na zdrowie, wynika to nie tylko z zawartości w nich pierwiastków alkalizujących. Chociaż dieta może niwelować skutki zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej ustroju, brak wyczerpujących badań naukowych potwierdzających jej ogólnie prozdrowotne działanie.

W menu diety ogranicza się niekorzystny nadmiar produktów zwierzęcych, ale może doprowadzić to do zbyt niskiego spożycia zawartych w nich składników – białka, żelaza, cynku, witaminy B12 i B2, a jeśli eliminuje się mleko – również wapnia. Spożywanie dużych ilości owoców i warzyw jest trudne do wykonania zimą i wymaga większego udziału kosztownych produktów z ograniczoną ilością pestycydów, z upraw ekologicznych lub naturalnych.